امروز دیگر کسی به استفاده از هارد و کارت‌های حافظه پردردسری که ممکن است هر لحظه اطلاعات در آنها از بین برود، علاقه ندارد و از سوی دیگر معضل انتقال فایل‌ بین رایانه، تلفن و تبلت آنقدر جدی شده که روز به روز به تعداد کاربران رایانش ابری افزوده می‌شود، اما این روند در ایران به چه صورت خواهد بود؟

طرح بحث رایانش ابری (cloud cumputing) در ایران سابقه چندانی ندارد، با این حال برای اولین بار این واژه بیش از نیم قرن پیش به کارگرفته شد، زمانی که گسترش تکنولوژی و افزایش کاربرد کامپیوترها باعث شد این ایده پا بگیرد که لازم است تمام کامپیوترها در سراسر دنیا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

در حال حاضر اگرچه در ایران هنوز این تکنولوژی جای خود را باز نکرده و کاربران ترجیح می‌دهند اطلاعاتشان را در کارتهای حافظه و به دور از فضای اینترنتی ذخیره کنند، اما کمپانی‌های بزرگ جهانی چنین خدماتی را در اختیار کاربران کشورهای صنعتی قرار می‌دهند و البته کاربران نیز از این دست خدمات استقبال می‌کنند.

در ابتدا با نگاهی به سابقه این نوع تکنولوژی و تکاپوی کشورها برای گسترش آن این سوال شکل می‌گیرد که کارایی دقیق رایانش ابری چیست و چرا در حال حاضر به بزرگترین دغدغه کشورهای صنعتی تبدیل شده است؟

اما پیش از آن باید تعریف دقیقی از رایانش ابری ارائه داد. امروزه سیستم رایانش ابری، هر چیزی را که به سیستم‌های میزبان روی اینترنت مربوط می‌شود، دربرمی‌گیرد. ابرها توسط کمپانی‌های شخصی بزرگی اداره می‌شوند که فعالیتهای اقتصادی کوچک یا متوسطی را انجام می‌دهند.

رایانش ابری دارای سه ویژگی منحصر به فرد است که آن را از سیستم قدیمی میزبانی کامپیوترها متمایز می کند. درواقع سیستم ابری بر اساس میزان تقاضای کاربر یک فضای اینترنتی را به وی می‌فروشد تا اطلاعاتش را برروی آن ذخیره کند. این فضاها انعطاف پذیرند و بنا به میزان درخواست کاربر و نیاز وی در اختیار او قرار داده می‌شود.

این سیستم به طور کامل از سوی شرکت ارائه‌دهنده ابر کنترل می‌شود و کاربر تنها باید یک کامپیوتر یا دستگاه هوشمند و البته دسترسی قابل قبول به اینترنت داشته باشد.

بقیه در ادامه مطلب